తెలుగులో అంటే తిట్టు సంస్కృతంలో అంటే సంస్కారమా!

తెలుగుభాష ద్రవిడజాతి భాష, అతిపురాతనమైన భాష. ఎంత పురాతనమంటే నిజానికి తమిళ కన్నడముల కంటే కూడా పురాతనమైనదని చరిత్రకారులు అభిప్రాయపడుతున్నట్టి బాష. కాని తొలి నుండీ తెలుగు భాష వివక్షతకు గురికావడమే కాక చరిత్ర ఆనవాళ్ళను సహితం నిలుపుకోలేకుండా చేయబడిన భాష. అయినా వేల సంవత్సరాల నుండీ తన ఉనికిని నిలుపుకుంటూనే వస్తుంది. వేరే భాషల ద్వారా తెలుగు భాష ప్రభావితమైనంతగా మరొక భాష ప్రభావితం కాలేదు - అయినా నిలబడింది. ఒకటా రెండా బ్రాహ్మీ, దేవనాగరి, సంస్కృత, ప్రాకృత,  ఆంద్ర, పార్శీ, ఉర్దూ భాషలెన్నో వచ్చి ఆధిపత్యం చేసినా వాటిని తనలో కలుపుకుంటూనే తన ఉనికిని చాటుకున్నది. ఆయా భాషా పదాల కలయికలో ప్రాచీన హోదాను కోల్పోయినా కూడా తన తీయదానాన్ని నిలుపుకుంది. 

తెలుగు భాషను ఉద్యమంగా పూర్తి తెలుగు దేశీ పదాలతో ఆకాశానికెత్తిన సోమనాథుని రాకతో మళ్ళీ దేశీ తెలుగు, అచ్చ తెలుగు అంటూ తెలుగు భాష తన వైభవాన్ని కాకతీయుల కాలం వరకూ చాటుకున్నా తురుష్క రాజుల పాలనలో  తిరిగి నిరాదరణకే గురయింది. సంస్కారం అంటూ అసలు తెలుగుభాష మాట్లాడితేనే ఏవగించుకునే స్థితికి తీసుకొచ్చారు నవీన మేధావులు. ఇప్పుడు సంస్కృతం లేదా ఆంగ్లం మొదలుగా గల ఇతర భాషల్లో మాట్లాడిన మాటలే సంస్కార భాషగా, అసలు తెలుగులో మాట్లాడితే సంస్కార హీన భాషగా మనిషి భావించే స్థితికి తీసుకొచ్చారు. విచారించ వలసిన విషయమేమంటే ఒక అచ్చ తెలుగువాడు వాడు తెలుగు మాట్లాడితే దాన్ని మేధావి అయిన తెలుగువాడే ఆ భాషను దూషించే స్థాయికి దిగజారటం. ఆంద్ర రాజులు పాలించినపుడు సంస్కృత, ప్రాకృత భాషలనే పోషించారు, రాజభాషగా స్వీకరించారు.  అప్పటికే  తెలుగుభాష జన బాహుళ్యంలో ప్రధానంగా వాడుకలో ఉన్నా నిరాదరణకే గురైంది. కాలంతో బాటు ఆంధ్రులు తెలుగువారితో కలిసిపోవటమే కాక సంస్కృత, ప్రాకృత, దేశీ పదాలను తెలుగుతో కలుపుకుంటూ కొత్త పదాలను సృష్టించారు (వైకృత పదాలు లేదా వికృతి లేదా వికారము నొందించబడిన పదాలు). ఇంతకుముందు దాదాపు ఇలాంటి విషయమై ఒక టపా రాసినా అంత విపులంగా రాయక సంతృప్తి నివ్వలేదు, అందుకే క్రింద ఈ విషయాలకు సంబందించి కొన్నిఉదాహరణలు ఇవ్వబడినవి గమనించగలరు. ఈ అచ్చ తెలుగు పదాలు ముఖ్యంగా తెలంగాణ ప్రాంతంలో ఇప్పటికీ వాడుకలో ఉన్నవే కాని సంస్కార వంతుడను అనుకునే సగటు తెలుగువాడే వాటిని తూలనాడుతుండటం, అవేవో పలుకరాని భాషగా పరిగణించటం, లేదా అవి తెలంగాణ మాండలికమని విమర్శించటం విచారించ వలసిన విషయం. అయినా అలాంటివారే నా తెలుగు, నా తెలుగుభాష గొప్పదనం అంటూ ఉపన్యస్తిస్తూ ఉండటం చిత్రాల్లోకెల్లా విచిత్రం. 

ముఖ్యమంత్రి కెసిఆర్ గారు మాట్లాడే భాషలో చాలా మటుకు తెలుగు పదాలుంటాయి. ఆ పదాలకు సమానమైన సంస్కృత, ప్రాకృత, వికృత పదాలను అందరూ వాడుతూనే ఉంటారు. వారు వాడినప్పుడు తప్పుగా అనిపించని పదాలు తెలుగులో మాట్లాడితేనే తప్పు అనటం చాలా విచిత్రంగా అనిపిస్తుంది. ఆ మద్యన ఒకసారి "సోయి"  అనే తెలుగు పదం వాడాడు. దానికి పెద్ద దుమారం లేపారు. నిజానికి సోయి అంటే జాగరూకతతో లేకపోవటం, జరుగుతున్నది తెలియని స్థితిలో ఉండకపోవటం, మెలకువగా లేకపోవటం. దీనికే సమాన అర్థం ఇచ్చే సంస్కృత పదాలు "స్పృహ" లేదా "చలనము" ను చాలామంది నాయకులు నిత్యం ఉపయోగిస్తుంటారు. స్పృహలో ఉండే మాట్లాడుతున్నాడా? ఆ విషయంలో స్పృహ లేకపోవటం విచారకరం లాంటివి. క్రింద ఇవ్వబడిన పదాలు కూడా ఎక్కడైనా వినబడితే అదోరకంగా చులకనగా చూడటమో లేదా మాట సంస్కారం లేని వానిగా జమకట్టటమో జరుగుతుంది. దీనికంతటికీ ప్రధాన కారణం మన తెలుగు పదాలు మనకు దూరం కావడమే - పుస్తకాల్లో కాని, వాడుకలో కాని అవి కనిపించక పోవటమే. తెలంగాణ ప్రభుత్వం తెలంగాణ పాఠ్యాంశాల్లో వీలైనంత ఎక్కువగా తెలుగు పదాలను ఉపయోగిస్తే భావి తరాల వారైనా తెలుగు భాషను అపార్థం చేసుకోకొండా ఉంటుంది. నేను పరభాషల వాడటం తప్పనటం లేదు - మనభాషను మనమన్నా గౌరవించుకోకపోతే భావితరాల వారు తెలుగు పదాలంటేనే ఏవో తిట్లుగా భ్రమసే ప్రమాదముంది. 

గమనిక: ఇక్కడ ప్రధానంగా తెలుపబడుతున్నవి - తిట్లు, అనాగారికంగా భావిస్తున్న కొన్ని తెలుగు పదాలనే. 

అనాగరికం అనుకుంటున్న అసలైన తెలుగు భాష (తెలంగాణా వాడుక)    -      సంస్కారం అనుకుంటున్న మనది కాని పరాయి పదాలతో కూడిన భాష 

1) దుకాణం పోయాడు    -                       కొట్టుకు వెళ్ళాడు 

(ఇక్కడ దుకాణం అనేది దేశీయమైన తెలుగు. కొట్టు అనేది సంస్కృత, ప్రాకృతములతో కూడుకున్న వైకృత పదము) 

2) కూడు తిను     - భోజనం చేయు 

(ఇక్కడ కూడు మరియు తిను అనేవి తెలుగు పదాలు. భోజనం అనేది సంస్కృతం అయితే చేయు అనేది వికృతము. 

3) ఈరోజు అమాస మంచిరోజు కాదు - ఈ దినము అమావాస్య శుభదినము కాదు 

(ఇక్కడ ఈరోజు మరియు అమాస అనునవి తెలుగు పదాలు. దినము, అమావాస్య, శుభదినము సంస్కృత భవములె)

4)ఎక్కడ ఆసర (అండ) దొరుకుతలేదు  - ఎక్కడ ఆశ్రయం లభించటం లేదు

(ఇక్కడ ఆసర అండ అనేవి తెలుగు పదాలైతే - ఆశ్రయం సంస్కృత పదము)

5)ఆత్రమెందుకు   - తొందరెందుకు/ఆత్రుత ఎందుకు 

(ఆత్రం అనేది తెలుగు పదం, తొందర అనేది వికృతి పదం అలాగే ఆత్రుత అనేది సంస్కృత పదం)

6) నీళ్ళాడింది  / కానుపు అయింది   - ప్రసవము అయింది  

(నీళ్ళాడు, కానుపు అనునవి తెలుగు పదాలు అయితే ప్రసవము అనునది సంస్కృతము) 

7) ఆరతి తీసుకో - హారతి (నీరాజనం)  తీసుకో

(ఆరతి తెలుగు పదం హారతి వైకృతము, నీరాజనం సంస్కృతము) 

8) ఉత్తగ ఇస్తున్నవా - పుణ్యానికి (ఉచితంగా)  ఇస్తున్నావా

(ఉత్తగ అనేది తెలుగు పదమైతే పుణ్యము, ఉచితము అనేవి సంస్కృత సమములు)

9) నాకెర్క లేదు - నాకు జ్ఞాపకం (జ్ఞప్తి)  లేదు 
(ఎర్క/ఎరుక అనేవి తెలుగు పదాలు - జ్ఞాపకం/జ్ఞప్తి అనేవి సంస్కృత భవములు)

(ఎరుక అంటే యాది అనే కాక తెలియదు అనే అర్థం కూడా వస్తుంది సందర్భాన్ని బట్టి )

10) కక్కుకుంటున్నాడు - వాంతి చేసుకుంటున్నాడు 
(కక్కు అనేది తెలుగు పదం - వాంతి అనేది సంస్కృతం)

11) కాక పట్టింది - జ్వరం పట్టింది 
(కాక తెలుగు పదం - జ్వరం సంస్కృత పదం)

12) కనికరం లేదు - దయ (కరుణ) లేదు 
(కనికరం అనేది తెలుగు పదం - దయ/కరుణ అనేవి సంస్కృత పదాలు)

13) గీర గీశాడు  - రేఖ గీశాడు
(గీర తెలుగు - రేఖ సంస్కృతం)

14) చేతగానప్పుడు ఒక దగ్గర కూలబడాలి - సాద్యము కానప్పుడు ఒక దగ్గర విశ్రాంతి తీసుకోవాలి
(కూలబడాలి అన్నది తెలుగుపదం - విశ్రాంతి అలాగే సాద్యము కూడా సంస్కృత పదాలు)

15) ఇంట్లకు పొయ్యారు - గృహప్రవేశం చేశారు 
(ఇల్లు, పోవుట అనేవి తెలుగు పడాలు - గృహము, ప్రవేశము అనునవి సంస్కృత పదాలు)

16) గబ్బు గొడుతుంది - దుర్గంధం వస్తుంది
(గబ్బు తెలుగు పదం - దుర్గంధం సంస్కృతం)

17) వాడొక తిక్కలోడు - వాడొక ఉన్మాది 
(తిక్కలోడు తెలుగు పదం - ఉన్మాది సంస్కృతం)

18) ఎవ్వరి తావుల వారు ఉండండి - ఎవ్వరి స్థానంలో వారు ఉండండి 
(తావు తెలుగు పదం - స్థానం సంస్కృత పదం)

19) నిర్రనీలుగుతున్నడు - గర్వం బాగా వచ్చింది
(నిర్రనీలుగుట/విర్రవీగుట తెలుగు పడాలు - గర్వము అనేది సంస్కృత పదం) 

20) తూటు పొడువు  -  రంద్రము చేయు 
(తూటు తెలుగు పదం - రంద్రము సంస్కృత భవము)